Burn-out

Afgelopen weekend las ik met veel interesse het artikel in Volkskrant Magazine over Sophie Hilbrand die kennelijk een paar jaar geleden een burn-out heeft gehad. Hè, zij?! Ze leek me zo iemand die lekker vrolijk en luchtig door het leven huppelt. Net als ik. Oh ja…..ik heb zelf ook een burn-out gehad. De enige die het niet aan zag komen was ik zelf. Om maar even aan te geven dat een burn-out niet altijd voortkomt uit een nare werksituatie of een moeilijke privésituatie.

Ik deed alleen maar leuke dingen. Een leuke baan als verslaggever bij de regionale omroep, een studie voedingsdeskundige, fulltime opvoeding van mijn zoontje, want alleenstaande moeder. Een rijk sociaal leven en om ook iedere middag bij school te kunnen staan, deed ik fulltime ochtenddiensten, zodat ik met piepende banden, hijgend over mijn stuur, toch nog, net als de thuisblijfmoeders op het schoolplein kon staan. Ik sportte vier keer in de week en ik lette super goed op mijn voeding. Dus wat kon mij nou overkomen?

Niks toch? Ok, ik zette de radio wat vaker uit, want het was toch wel een bak herrie. Nieuwe collega’s op het werk vond ik alleen maar irritant met al hun vragen. Mijn zoontje kreeg uit het niets de wind van voren. Na elke training had ik meer spierpijn dan bij de vorige training en ’s avonds kon ik steeds moeilijker de slaap vatten, wat toch wel vervelend is als je wekker iedere dag om vijf uur gaat.

Op een dag kon ik niet meer. Of liever, mijn lichaam kon niet meer. Maar ik deed toch alleen maar leuke dingen? Ik had het toch naar mijn zin en ik had het voor mekaar? En burn-out hoort bij mensen die dingen doen waar ze niet achter staan. Die met lood in de schoenen naar het werk gaan omdat ze hun functie of baas verschrikkelijk vinden. Of omdat ze naast een fulltime baan ook mantelzorger, ouder en weet ik wat nog meer allemaal zijn. Dat had ik allemaal niet.

Wat ik wel had was een lichaam dat voortdurend met een zweep werd voortgeduwd: door, door, door! Ik ging steeds vaker sporten omdat ik daar energie van kreeg. Tijdelijk. Daarna was ik alsnog kapot. Ik kreeg allerlei vage klachten die voort kwamen uit candida, ontstaan door een verminderde weerstand. Mijn lichaam heeft never nooit niet rust gekregen om bij te komen van alles waar ik mijn lichaam aan onderwierp. Het stress niveau was continue te hoog. Dus mijn lichaam produceerde te veel cortisol. Cortisol is een hormoon dat ervoor zorgt dat je een stresssituatie beter aan kan. Waardoor je 110 procent kan functioneren. Maar dat is natuurlijk niet bedoeld om 24/7 vol te houden. Je bijnieren die cortisol produceren raken op een gegeven moment (ok, soms pas na twintig jaar) uitgeput. Dan heb je bijnieruitputting ofwel een burn-out.

Advies dus voor alle mensen die heel veel dingen leuk vinden en niet stil kunnen zitten: ga af en toe eens stil zitten. Ga op tijd naar bed. Zorg ervoor dat je keuzes maakt en niet te veel prikkels tegelijkertijd binnen laat komen. Wees lui, het is ok en beter voor je lijf!